Kontynent północnoamerykański...
- Co się stało? - zapytał obudzony nagle ze snu Michał Potylicz.
- Komancze ujęli dwie obce Blade Twarze - wyjaśnił Polomancz Długa Strzała - Chodźmy do mojego brata Samotnego Wilka wodza Komanczów.
Kwadrans później byli już u niego...
- Rokosz? Kapitan Wilhelm Rokosz? - zawołał zdziwiony Potylicz.
- Mój biały brat zna tę Bladą Twarz? - zdziwił się także Samotny Wilk.
- Tak. On jest z mojego plemienia. Jest Polakiem.
- A tego drugiego też znasz?
Drugą schwytaną Bladą Twarzą był Hiszpan Pablo Madeiros. Potylicz już miał odpowiedzieć, że nie, ale ugryzł się w język... pomyślał bowiem, że to może być jakiś towarzysz Rokosza.
- Pytam - kontynuował Komancz - Bo właśnie ta Blada Twarz ścigała człowieka z twojego plemienia...
- ? - Potylicz nie za bardzo wiedział co odpowiedzieć.
- Panie Michale - wtrącił się Rokosz - To strażnik hiszpański. Pilnował mnie, ale też chronił... Ratuj go...
- Rozumiem... Samotny Wilku proszę byś mi darował także i tę Bladą Twarz... Niech wódz Komanczów zachowa konie ich obu...
Oblicze Komancza rozpromieniało, ale wódz szybko pohamował się, jakby wstydząc się tego...
- Blade Twarze należą do mojego białego brata. Czy ja także mogę mieć prośbę do ciebie?
- Oczywiście.
- Niech wszyscy odejdą, chcę byśmy zostali sami.
Wszyscy oddalili się...
- Słucham Samotny Wilku...
- Darowałeś mi konie... Ale czy nauczysz mnie też jeździć na nich? Jako wódz nie mogę zostać pośmiewiskiem dla swoich wojowników nie umiejąc tej sztuki...
- Boisz się, że koń cię zrzuci?
- Samotny Wilk nikogo się nie boi! Brakuje mi jednak wprawy, zaręczam że będę pojętnym uczniem. Zależy mi jednak, żeby nikt tego nie widział, jak będziesz mnie uczył. Przy innych wsiądę na konia, jak już będę dobrze jeździł. Spełnisz moją prośbę?
- Spełnię prośbę mojego czerwonego brata.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz