bpe

Par

Polecany post

Historia - Skąd Hitler wziął swastykę?

Swastyka – ogólnie znak ten kojarzy się całemu światu jako symbol nazizmu i zła. Paradoksalnie wcześniej oznaczał całkiem coś innego! Swast...

sobota, 30 grudnia 2023

Wierzyć czy nie wierzyć?

W najbliższym czasie dojdzie do ciekawej rozmowy na temat wiary - taka mała seria raz na jakiś czas. Obiecałem nie podawać publicznie personaliów osoby z którą będę rozmawiał, gdyż poważnie obawia się ona ataków na swoją osobę zważywszy chociażby na małą miejscowość w jakiej mieszka... "Zanim ci ludzie zrozumieliby co mam im do powiedzenia zabiliby mnie wcześniej nawet kilka razy".

Rozmowa lub wypowiedź, bo jeszcze nie ma ostatecznej formy - już w styczniu!

MMA polityków

Jeden z naszych czytelników zaproponował organizację walk MMA wśród polityków :) Pomysł ciekawy, nie taki znowu świeży, bo już wcześniej gdzieś się przewijał... Nasz czytelnik powołał się na wczorajszą walkę jaka odbyła się między byłymi piłkarzami (obecnie ekspertami telewizyjnymi ds. piłki nożnej) Jakubem Wawrzyniakiem a Tomaszem Hajto. Wygrał przez nokaut ten pierwszy.

Od jakiegoś czasu panuje moda na walki wśród celebrytów, byłych sportowców itd. Wiadomo, że największą motywacją dla startujących są duże pieniądze otrzymywane za udział. Jak miałoby to wyglądać z politykami? Pewnie wielu z Was oczami wyobraźni już widzi starcia np. Donald Tusk kontra Jarosław Kaczyński czy też Roman Giertych kontra Zbigniew Ziobro lub Michał Kołodziejczak kontra Janusz Kowalski (zdjęcie)... Pary można by podawać w nieskończoność. Ale o co by miało chodzić w tych walkach? Czy na ringu miałyby być wyjaśnione wszystkie spory, podziały, różnice zdań? Na zasadzie średniowiecznych pojedynków "Sąd Boży", gdzie wygrany miał rację? Inna sprawa to zgoda polityków na udział w tych konfrontacjach. Co z olbrzymimi pieniędzmi za te walki - od razu nasuwają się cele charytatywne? Ale czy nasi politycy zgodziliby się na obijanie i ewentualne kontuzje w imię takich szczytnych celów? Tylko naiwni mogliby przypuszczać, że do polityki nie idzie się dla pieniędzy... a na ring to już w ogóle!

Jest rzeczą oczywistą, że takie walki oglądałyby miliony Polaków! Kto nie chciałby zobaczyć grupy posłów PiS na czele z J. Kaczyńskim szykującej się do fizycznej rozprawy z rywalami z opozycji na czele z D. Tuskiem? Dyskusyjną sprawą byłoby dobieranie rywalizujących ze sobą par, jakie byłyby w ogóle kryteria - waga, wiek? Przecież nie mogłoby dojść do takich konfrontacji, jak np. wysoki Giertych i mikry Kaczyński, w tym przypadku też wiek nie pasuje... Doszłoby do jednej wielkiej masakry, a nie o to by chodziło w tych walkach, choć znajdą się oczywiście i tacy, którym chodziłoby właśnie o to. 

Można by fantazjować - na przykład dochód z walki prominentnych polityków (PIS kontra Koalicja 15.X) zostanie przeznaczony w całości na zamrożenie cen gazu na kolejny okres. A z innego znaczącego starcia na zablokowanie cen prądu na kolejny rok. Celi szlachetnych jest co nie miara, do ustalenia bez żadnych problemów. Politycy wreszcie coś by zrobili pożytecznego dla Polski, dla społeczeństwa.

Podsumowując - muszę rozczarować naszego czytelnika, ale szanse na walki polityków w jakimś szerszym zakresie są niemal zerowe. Możliwe, że znajdzie się jeden czy dwóch polityków, którzy nie mając większych szans na dalszą karierę w polityce przyjmą propozycję zarobienia dużych pieniędzy na ringu i tyle. Pozostaje nam więc oglądać starcia polityków na arenie sejmowej, ale to bardziej słowne. 

wtorek, 26 grudnia 2023

Granice manipulacji własnym narodem

Zapowiedź wywiadu ze słynnym profesorem, w którym poruszone będą zjawiska dokonane w ostatnich ośmiu latach mające głównie na celu ogłupienie własnego narodu i napuszczanie jednej części na drugą by w tym samym czasie coraz bardziej zaciskać pętlę upartyjniając wszystko co jeszcze zostało do upartyjnienia i praktycznie bezkarnie czynić wszystko na co ma się ochotę.

piątek, 22 grudnia 2023

Zmierzch Kaczyńskiego

 Jarosław Kaczyński niechybnie zmierza do końca swojej politycznej kariery w naszym kraju i całe szczęście! Przez osiem ostatnich lat śmiało można było nazywać go królem Polski, ale historycznie zostanie oceniony nie jako zbawca naszego kraju, ale jako jeden z największych szkodników!

Jarosław robił co chciał, był ponad wszystkimi, ponad prawem, nic go nie ograniczało... Próbował nawet zmienić historię Polski wmawiając Polakom, że Lech Wałęsa był zdrajcą... Czyli wychodzi na to, że komunizm w Polsce obalił ubecki agent :) Co robił w tym czasie Jarosław? Wszystkim wmawia, że walczył za wolną Polskę, ale powszechnie wiadomo, że 13 grudnia spał do południa, nie był w ogóle niepokojony przez komunistyczne służby bezpieczeństwa, które w tym czasie aresztowały i internowały wszystkich znaczących działaczy Solidarności... Wcześniej, wraz z bratem, grał w filmie :) Ojciec Jarosława był w AK, matka też, ale jako chyba jedyni nie spędzili powojennego czasu w więzieniach, bezpieka nie łamała im rąk, nie wyrywała paznokci, dostali za to dom na warszawskim Żoliborzu :) Jak to się stało? Przez niedopatrzenie? UB ich przeoczyło? No, jaja jakieś... 

W tej chwili Jarosław nie może przeżyć utraty władzy... Jego największy wróg - Donald Tusk właśnie ją odzyskał... Jarosław próbuje wszystkim wmówić, że Tusk to zdrajca i niemiecki agent... Kiedyś się to połowicznie udało za sprawą hochsztaplera Jacka Kurskiego, który podczas kampanii prezydenckiej puścił newsa o dziadku Donalda w wermachcie... Zganił to nawet Lech Kaczyński i brzydząc się czarną kampanią przeprosił publicznie Tuska. Jarosław jednak hołubił Kurskiego i za zasługi dał mu dobrze płatną posadkę jako prezesa tvp... Jarosław dla osiągnięcia korzyści nie cofnie się przed niczym! Jak to zwykł mawiać Kurski "ciemny lud wszystko kupi"... 

Osobiście trudno mi wyrokować jak to było z katastrofą smoleńską, ale zważywszy na manipulacje pisowskie została ona prawdopodobnie wykorzystana propagandowo. Wiadomo, Rosja nie jest niewinna, w przeszłości i w przyszłości mają na koncie nie takie grzeszki, ale tutaj wygląda, że jednak nie byli zamieszani... Ale ktoś uznał, że na tym koniku można wiele ugrać... 

Jarosław - daj sobie już spokój, stary jesteś, odpocznij... już i tak wystarczająco namieszałeś... Historia osądzi cię sprawiedliwie - żadnym politycznym geniuszem nie byłeś, bo zbieranie haków i wykorzystywanie ich w odpowiednim czasie nie można pod to podciągnąć... Ani tego, że dla rządzenia skłonny byłeś do politycznych przekupstw... daj sobie spokój, nie pogrążaj się już... Nie masz szans aby zmienić swoje oblicze ani na pozytywne ani na negatywne... Nikt cię już nie chce słuchać, nawet w twoim pisie mają cię dość...

Niemiecki dureń

Przemysław Czarnek z Pisu nazwał (obraził) niemieckiego dziennikarza nazywając go wprost niemieckim durniem! Chamstwo z polityka Pis wychodzi co chwilę po prostu, a sam wszystko co mu nie odpowiada nazywa chamstwem!

Polityk Pis, były minister edukacji, a tu takie coś :) Czy jego słownictwo jest takie ubogie, że nie potrafi (czy nie chce) ubierać swoich wypowiedzi w słowa kulturalniej? Można z kimś się nie zgadzać, ale zasady kultury obowiązują każdego! Słowo dureń można z powodzeniem zastąpić innymi! Przerażenie człowieka ogarnia, że czyta takie rzeczy o kimś kto był jeszcze niedawno ministrem edukacji, czyli osobą odpowiedzialną za osoby w wieku szkolnym w naszym kraju! To jest przykład? Na miejscu niemieckiego dziennikarza wytoczyłbym proces Czarnkowi za obrazę!

TVP przechodzi z rąk do rąk

 Po ośmiu latach telewizja publiczna zostaje przejęta przez większość sejmową! Wiadomo, że nie jest to końca przeprowadzane jak trzeba - ale cały czas trzeba mieć w pamięci, że Pis jeszcze bardziej naginał prawo i w żaden sposób nie szanował ustaleń zawartych w Konstytucji... Zamiast ustaw są uchwały itd, ale skoro Prezydent jest z Pisu i wcale z tym się  nie kryje, a i sam nie jest "czysty" jeżeli chodzi o poszanowanie dla Konstytucji... Ustawami nie dałoby się tego załatwić, bo A. Duda na pewno by tego nie podpisał...

Żenująca jest postawa nie koalicji rządzącej, ale ustępującej siły politycznej, która celowo zabarykadowała, czy wręcz zaminowała, różne instytucje (które, co ważne sama przejęła w bezprawny sposób). Hipokryzja ustępującego obozu nie mieści się wręcz w głowie... Jeżeli ktoś, niezorientowany w sytuacji, zacząłby się przyglądać obecnym wydarzeniom to... nic by nie wiedział. Teraz paradoksalnie Pis występuje jako obrońca wolnych mediów! 

Wszyscy wiemy, że Pis przez osiem lat swoich rządów upartyjnił wszystko co się dało w naszym kraju, afer było znacznie, znacznie więcej niż w całym wcześniejszym okresie od upadku komuny, ale przez przejęcie telewizji publicznej (przede wszystkim) zaczął odciskać swoje piętno na mózgach sporej części Polaków ładując w nie tępą, partyjną propagandę... Biedni wyborcy Pis wierzyli we wszystko co im serwowano w publicznej (partyjnej telewizji), w której odwracano kota ogonem i największe afery pisowskie (które w normalnych warunkach obaliłyby każdy rząd na świecie) przedstawiano jako wymysł Tuska i zagranicznych sił mających niby przejąć władze w Polsce.

Wszystko to pozwalało Pis na bezkarne dojenie naszego kraju, dla wyborców Pis najważniejsze było, że dostawali ochłapy ze stołu w postaci przede wszystkim 500+, które faktycznie w ostatnich latach tak straciło na wartości, że świadczenie faktycznie wynosiło maksymalnie 300 zł. Skala złodziejstwa z kolei rosła i rosła, marnotrawstwo publicznych pieniędzy, ale rozdawnictwo i propaganda skutecznie je przykrywało...

Wiele jeszcze pozostało do zrobienia, obóz obecnie rządzący nie ma łatwego zadania, ale po prostu musi to wszystko sprawiedliwie rozliczyć, bo m.in. dzięki temu, że to zrobią otrzymali mandat od narodu. To jest konieczność! Nie może być tak, że zostanie to zamiecione pod dywan, to była zbyt duża skala niszczenia naszego kraju! Porażająca jest jednak ta hipokryzja polityków Pis, ich myślenie o bezkarności, że się uda uniknąć odpowiedzialności za to wszystko... Praktycznie na każdym polu są jakieś rażące nadużycia! Podanie choćby jednego uczciwego polityka Pis graniczy chyba z cudem! Może gdzieś lokalnie taki się zdarzy, ale na wyższych szczeblach chyba ciężko by było takiego wskazać!

środa, 7 grudnia 2022

Epopeja polsko-indiańska (3 część specjalna)

 W KRAINIE PISUANGÓW i PLATFORÓW III

Wielkimi krokami zbliżał się indiański Indial w San Escobar (odpowiednik dzisiejszego Mundialu), na którym nie mogło zabraknąć reprezentantów plemienia Pisuangów i Platforów. Na indialu grało się w tak zwanego misjonarza, a gra miała swój początek na dalekim południu, gdzie grupa Indian zabiła niegdyś hiszpańskiego misjonarza, a potem zaczęła kopać jego odciętą głowę. Gra błyskawicznie zdobyła wielką popularność, a że nie wszyscy mieli okazję zdobyć głowę misjonarza, wymyślono inny sposób - okrągły kamień został dokładnie obszyty skórą bizona. Zasady gry były mniej więcej podobne jak w dzisiejszej piłce nożnej, oczywiście nie było spalonego, nie było też sędziego ani VAR-u, a w spornych sytuacjach decyzje podejmowała Rada Starszych, złożona z przedstawicieli wszystkich plemion uczestniczących w Indialu. Na czas mistrzostw zakopano wszystkie topory wojenne.

Czytelnikom, którzy nie przeczytali poprzednich dwóch części specjalnych, potrzeba pokrótce wyjaśnić, że plemionami Pisuangów i Platforów zarządzał stary wódz Kaczannou, który nienawidził wszystkich dookoła. Wodzem, w pełni zależnym od niego, mianował Klęczące Pióro, który robił wszystko co ten mu kazał. Drugim wodzem został Dwa Języki. Ci dwaj wodzowie zarządzali w jego imieniu plemieniem. Pierwszy reprezentował plemię na zewnątrz, a drugi odpowiadał za sprawy wewnątrzplemienne. Ale nic bez zgody i wiedzy Kaczannou. Pomagał im Dwa Lica, który biegał od wigwamu do wigwamu i przedstawiał ludziom wszystko, co postanowi Rada Starszych. A jeżeli ktoś odważył się narzekać i sprzeciwiać ich woli, to wtedy Dwa Lica obgadywał go wśród współplemieńców tak strasznie, że zaszczuty biedak miał dość. By zdobyć poparcie obiecywali ludziom wszystko, czego ci tylko pragnęli... Całe plemię polowało na bizony, ale podziału mięsa i skór dokonywała Rada Starszych. Dochodziło do tego, że ci co najbardziej popierali ich rządy, wcale nie musieli uczestniczyć w polowaniach, bo i tak dostawali swój udział... Ci zaś, którzy nie zgadzali się z tym byli publicznie lżeni i obrażani.

Z okazji zbliżającego się Indialu wódz Dwa Języki spotkał się z drużyną plemienną na czele której stał wódz drużyny Lewa Strzała i wódz taktyczny 711 Fryzur.

- Godnie reprezentujcie nasze plemię - rozpoczął mowę Dwa Języki - żebyśmy z was byli dumni!

- Będzie ciężko - odparł 711 Fryzur - Inne plemiona są bardzo silne, ciężko będzie wyjść nawet z grupy.

- Jeżeli wyjdziecie z grupy - zaczął obiecywać wódz - to dam wam w nagrodę po 30 skór bizonich lub niedźwiedzich i dwa wigwamy pełne mięsa.

- Możemy dostać jakieś gwarancje? - wtrącił się Lewa Strzała.

- Śmiesz wątpić w prawdziwość moich słów? - zdenerował się Dwa Języki.

Lewa Strzała już miał coś odpowiedzieć, ale w ostatniej chwili ugryzł się w język... Sytuację szybko rozładował Broniący Większość Strzałów racząc wszystkich płomiennym uśmiechem...

Spotkanie dobiegło końca, drużyna wyruszyła w podróż do San Escobar, a Dwa Języki powoli wracał do swojego wigwamu.

- Ciamajdy jedne - śmiał się pod nosem - gdzie oni tam wyjdą z grupy, ha ha ha.

Rozpoczął się Indial, nasza drużyna w pierwszym meczu zremisowała z Aztekami, potem wygrała z kolejnym rywalem i w ostatnim meczu przegrała, ale dzięki lepszemu bilansowi zajęła drugie miejsce i jednak wyszła z grupy. Gra naszych, mimo że skuteczna, nie podobała się nikomu. Pojawiły się głosy o mało atrakcyjnej taktyce ustalonej przez wodza 711 Fryzur. Jednak w krainie Pisuangów i Platforów nastała umiarkowana radość, a sami Pisuangowie najbardziej cieszyli się, że z Indialu odpadli znienawidzeni przez nich Apacze. Kolejną przeszkodą miało być plemię, które wygrało poprzedni Indial. Szanse naszych były znikome...

Wieść o sukcesie szybko dotarła do wioski Pisuangów i Platforów...

- Co teraz zrobisz? - śmiał się Sasinka Tatanka, który akurat przebywał w wigwamie Dwóch Języków

- Muszę coś wymyślić. Trzeba będzie wszystkich wysłać na polowanie, niech te skóry się znajdą!

- To się nie uda... Ludzie sami skór nie mają, nikt ich nam nie chce sprzedać, bo nie mamy czym zapłacić... Bizony też zaczęły nas omijać szerokim łukiem... Głód i chłód zaczyna zaglądać wszystkim w oczy.

- Nie wyglądasz na głodnego...

- No ja nie, ty nie, Kaczonnou też nie, ale ludzie tak i są źli.

- Trzeba będzie znowu coś im obiecać...

- To nic nie da, zaczynają kumać, że nasze obiecanki to cacanki. Wielu otwarcie opowiada się za Tuskarem.

- A co na to Kaczannou?

- Bredzi coś, że on nie wiedział, że jest tak źle. A ty jeszcze obiecujesz te hojne nagrody...

- Odwołam to... Wyprę się!

- Jak to?

- Była przy tym tylko drużyna... Jak będą domagać się nagrody to rozpuści się wieść, że są chciwi i pazerni! Już to trzeba zrobić zanim wrócą z San Escobar! Ludzie ich zlinczują nie nas, przecież wiedzą, że i tak oni mają lepiej niż przeciętny mieszkaniec naszej wioski... Tak zrobimy, wołaj szybko Dwa Lica, niech działa!

Wieść o obietnicy wodza przeciekła jednak do mieszkańców wioski, Dwa Lica nie próżnował, biegał od wigwamu do wigwamu i szczuł wszystkich na piłkarzy...

- Po co Lewej Strzale i innym kolejne skóry? Przecież i tak mają ich bez liku! Lewa Strzała jeszcze podczas gry u Apaczów zarobił tyle, że jego squaw może codziennie w innej chodzić! Za wynik na Indialu dostaną przecież skóry od Indiańskiego Związku Gry w Misjonarza! Są pazerni i chciwi!

Wkrótce do gry wkroczył sam Kaczannou zwołując zebranie Rady Starszych na które zaproszeni zostali najważniejsi Pisuangowie.

- Dlaczego mnie okłamujecie? - rozpoczął wódz naczelny mlaskając co drugie, trzecie słowo - Skór brakuje, mięsa brakuje! A mówiliście, że wszystko jest!

W wigwamie narad zapadła grobowa cisza, dopiero po dłuższej chwili odezwał się Pusty Dzban...

- Wodzu! To wszystko przez Tuskara!

- Przestań głupcze! - wrzasnął Kaczannou - ty faktycznie masz jakąś obsesję na jego punkcie! Poza tym kwestia: wina Tuskara, należy do mnie! Niestety, po latach naszych rządów nie wszystko już możemy zwalić na niego...

- Wodzu! - wtrącił się Dwa Lica - Ciemny lud wszystko kupi!

- Już nie, już nie... Co za króliczy bobek obiecał naszym graczom nagrodę?!

- Wodzu! - odezwał się ze skruchą Dwa Języki - To ja tak bezmyślnie chlapnąłem. Nikt nie wierzył, że mogą wyjść z grupy! Ale już to odkręcamy, wyjdzie na to, że gracze są pazerni i chciwi, napuściliśmy na nich społeczeństwo, a to potrafimy najlepiej!

- Co ze skórami i mięsem dla ludzi? Nie mają w co się odziać, nie mają z czego zrobić wigwamów, nie mają co jeść! Klęczące Pióro ty żyjesz?

- Zamknij się ty oszuście! Nie dam się więcej nabrać! - zaczął krzyczeć zaczepiony.

- Że co?

- Oj, przepraszam... Zamyśliłem się na chwilę, myślałem że znowu ktoś podszedł pod wigwam i udaje wodza innego plemienia.

- A ty mu wszystkie tajemnice plemienne zdradziłeś - śmiał się Brzydki Bizon.

- Ja się uczę, ja się cały czas uczę! Mam plan! Skoro bizonów nie ma, a jeleni jak na lekarstwo to musimy przenieść wioskę!

- Gdzie niby?

- Apacze mają mnóstwo mięsa i skór, przenieśmy się w ich pobliże...

- Nigdy! - krzyknął Pyskata Tarcza, a momentalnie wtórował mu Pusty Dzban - Dzieci nam zaczną apaczyć!

- Wy tępe bawole zady! - zdenerwował się Kaczannou - myślicie, że Apacze pozwolą nam bezkarnie polować na swoich terenach łowieckich?!

- Trwa indial - wtrącił się Słabe Żebro - w tym czasie nie mogą wykopać toporów wojennych...

- Nie... To bez sensu - marudził Kaczannou - Macie do jutra wymyśleć skąd wziąć mięso i skóry! Wynocha!

- Może by tak... - zaczął nieśmiało Ociężały Suseł - Poprosić Tuskara, żeby załatwił pożyczkę mięsną od Apaczów lub innych plemion?

- Milcz! Precz mi stąd wszyscy!

Wyszli jak struci, doskonale zdawali sobie sprawę, że doprowadzili plemię do ruiny. Zaczynało brakować niemal wszystkiego. Popierająca ich jeszcze część plemienia (Pisuangowie) nie chciała polować, czekała na to, żeby wszystko dostać od rządzących, z kolei pozostała część (Platforowie) nie chciała dłużej być frajerami, co wszystkich utrzymują. Dlatego spora grupa polowała z Apaczami i Komanczami, pozostali zaś we własnym zakresie - po kryjomu, żeby lwia część zdobyczy nie padła ofiarą pasożytniczej części społeczeństwa.

Tymczasem drużyna plemienna przegrała kolejny mecz z aktualnymi mistrzami prerii, prezentując jednak znacznie lepszą grę niż wcześniej - nawet Zielony Podawacz zaczął grać w końcu na miarę oczekiwań, ale nikogo już to nie obchodziło, bo wszyscy - za sprawą doskonałej propagandy Dwóch Lic - mieli ich za chciwych i pazernych.

środa, 24 lutego 2021

Epopeja polsko-indiańska (II część specjalna)

 W KRAINIE PISUANGÓW I PLATFORÓW II


Po wygranych przez Klęczące Pióro wyborach na wodza zapanował chwilowy chaos... Jego konkurent Trzaskający Ogień przegrał o włos, głównie dlatego, że nie do końca zostały uwzględnione głosy z odległych wiosek znajdujących się poza Krainą Pisuangów i Platforów oraz przez stuprocentowe poparcie dla Klęczącego Pióra uzyskane wśród najstarszych członków plemienia - obóz Trzaskającego Ognia słusznie wskazywał na fakt, że głosy wsród nich zbierane były przez osoby sympatyzujące z Pisuangami, ale nie zostało to uwzględnione... Po wyborach, z uwagi na związki pokrewieństwa, doszło do ponownego połączenia Pisuangów i Platforów... Nie z racji wspólnych poglądów, ale właśnie z uwagi na bliskie pokrewieństwo...

Wódz naczelny Kaczannoe mógł odetchnąć, ale tylko na chwilę, bowiem zaraza przybierała na sile i to dość znacząco... Szaman Szumiąca Wierzba i wódz Dwa Języki poza maseczkami z roślin nie zabezpieczyli plemiona w żaden inny sposób... Kaczannoe musiał więc znaleźć wyjście by odwrócić uwagę od zarazy... I znalazł! Kazał ogłosić, że każda kobieta - squaw musi rodzić dzieci co chwilę, czyli zaraz po urodzeniu musi jak najszybciej znowu zachodzić w ciążę - wszystko to po to by odrobić straty jakie plemię poniosło przez zarazę... Kobiety nie zamierzały się temu podporządkowywać! Wybuchł  bunt squaw na czele którego stanęła Lamparcia Skóra... Squaw zaczęły pokojowo spacerować między wigwamami... Wojownicy odpowiedzalni za spokój w wiosce nie wiedzieli jak się wobec nich zachowywać, początkowo przyglądali się tylko co robią squaw, stopniowo jednak zaczęła pojawiać się presja ze strony rządzących by ten bunt rozgonić, ale wojownicy przystali jedynie na poszturchiwanie... Presja z góry jednak była nieustająca, w końcu postanowiono, że na squaw wysłany zostanie Bąk Plemienny i jego Plemieńcy, czyli radykałowie widzący kobiety jedynie jako istoty rodzące dzieci, pracujące i gotujące...

- One mają rodzić, a nie pyskować! - darła się Wiecznie Głodna Baba - To wszystko po to, żeby nasze plemię znowu było potężne! Jak to doskonale wymyślił nasz wódz naczelny Kaczannoe.

Dwa Lica nie próżnował, biegał od wigwamu do wigwamu przedstawiając sytuację wygodną dla rządzących. Wielu jednak sympatyzowało z buntem squaw, Kaczannoe wezwał więc Dwa Lica i polecił mu zorganizować dzień pieśni, wszystko po to, żeby odwrócić uwagę od buntu. Szumiąca Wierzba wtrącił, żeby zachowywać odstęp i nosić maseczki z roślin.

Dwa Lica szybko wziął się do roboty, zaangażował - może nie najlepszych pieśniarzy - ale sympatyzujących lub przynajmniej otwarcie nie występujących przeciw władzy Pisuangów. Wystąpić mieli: Zamglone Oczy, Szalony Chłopiec, Świeży Świerzb oraz bracia Gołe i Spasione  Świstaki.

Kaczannoe kazał wezwać przed swoje oblicze Dwa Języki, z którego coraz mniej był zadowolony. Fama niosła, że w niedalekiej przyszłości będzie go miał zastąpić Obaita Zorlena, którym wódz naczelny Pisuangów był coraz bardziej zachwycony.

- Dwa Języki sobie nie radzi... - wycedził stary wódz.

- Jak to? Jak to? Idzie mi przecież świetnie!

- Nie powiedziałbym... Zdław bunt squaw i zacznij sobie lepiej radzić z zarazą, bo cię wymienię! Howgh! Idź mi już stąd! Aha, przyślij mi tu zaraz Klęczące Pióro!

Dwa Języki chciał jeszcze coś odpowiedzieć, ale wściekły wzrok Kaczannoe połączony z machnięciem ręki skutecznie go przed tym powstrzymał. Znał dobrze starego, w takim stanie lepiej było z nim nie dyskutować...

- Parszywy Słabe Żebro! To on pode mną dołki kopie!

Już następnego dnia Dwa Języki zorganizował Dzień Pieśni, wcześniej oczywiście porządnie go rozreklamował tradycyjnie biegając od wigwamu do wigwamu i zachęcając do przybycia. Wytyczne Szumiącej Wierzby zostały wypełnione, na łące widzowie zachowywali odległość około 2 metrów i mieli założone maseczki.

Pierwszy wystąpił Szalony Chłopiec...

- Jesteś szalona dzido ma! Trafiasz we wroga nie raz, nie dwa. Jesteś szalona!

Kilkuminutowy występ został nagrodzony okrzykami radości, Szalony Chłopiec był bowiem dość popularny.

Następnie zaczął śpiewać Świeży Świerzb...

- Wigwamy we wzory łohohoho! Czerwony Tomahawk łohohoho! Strzały pierzaste łohohoho! Squaw młode i kształtne łohohoho!

Ten występ bardzo rozgrzał widzów, którzy rozochoceni poza okrzykami radości zaczęli jeszcze rytmicznie machać rękoma...

Kolejnym wykonawcą był zespół Gołe i Spasione Świstaki... 

- Tu na razie jest zaraza, ale nas to nie przeraża! 

Od razu zaśpiewali drugą pieśń...

- Tak bardzo bardzo tego chcę, że ciągle do Mannitou modlę się!

I na koniec pojawił się ulubieniec tłumów, zwłaszcza jednak Pisuangów, Zamglone Oczy...

- Przez twe oczy, twe oczy zamglone zwarioooowaaaaałeeeeem! Odnalazłem w nich booooowiem caaaaały blaaaaaaask!

Tłum zaczął skandować "Zamglone Oczy! Zamglone Oczy!", doszło do prób tańcowania, ale w porę interweniował Szumiąca Wierzba wpadając niczym błyskawica w środek tańczących, paru odpychając, reszcie grożąc palcem i poskutkowało...

Na drugi dzień Kaczannoe wezwał do siebie Sasinkę Tatankę...

- Wodzowie innych plemion dostrzegają zagrożenie jakie wiąże ze sobą pojawienie się Bladych Twarzy. W wiosce Czejenów zorganizowana ma być narada przedstawicieli plemion jak temu przeciwdziałać...

- Ale mamy tam przecież Tuskara...

- Milcz! Przecież jakiś czas temu zakazałem wymawiać to imię!

- Wybacz Kaczannoe! A więc mamy tam tego, którego imienia nie można wymawiać...

- To wszystko jego wina!

- Tak wodzu! To człowiek straszny i winny wszystkiemu!

Kaczannou przez chwilę milczał... Po czym wybuchnął...

- Jak ja go nienawidzę!

Chwilę potem jednak szybko się uspokoił...

- Ale nie o tym miałem mówić... Pojedziesz i spróbujesz mieć wpływ na organizację wszystkich ustalonych działań, weźmiesz ze sobą Dwa Języki. On umie łgać lepiej od ciebie...

- Tak wodzu!

- Jak tylko będzie to możliwe to zorganizujesz, a ty to najlepiej potrafisz, kolejne zebranie u nas! Wtedy będziemy dominować!

- Tak wodzu!

- No, idź już!

Dzień Pieśni nie powstrzymał buntu squaw, które dalej przechadzały się wśród wigwamów. Prowokowało to rządzących do bardziej radykalnych działań i prowokacji. Już nie tylko Plemieńcy atakowali niemal otwarcie kobiety, ale i wojownicy odpowiedzialni za porządek w wiosce stawali się coraz bardziej brutalni. Sytuację wykorzystywali różni ludzie, którzy m.in. pomalowali wigwam czarownika we wzory, z którymi identyfikowały się zbuntowane kobiety, a może to była po prostu prowokacja... Doprowadziło to do sytuacji, że Plemieńcy ustawili silne straże przed wspomnianym wigwamem... 

- Jak któraś się zbliży - groził Plemienny Bąk - to macie być bezlitośni!

- Bić te baby! - zachęcał Pyskata Tarcza - Mają dzieci rodzić, a nie plątać się bez celu!

W międzyczasie przez wioskę gruchnęła wieść, że Ociężały Suseł był widziany nago wśród squaw z innych plemion!

- To nieprawda! To jest prowokacja - bronił się wspomniany.

Kolejnym skandalem, który spowodował znaczący spadek poparcia dla Pisuangów była wizyta Wiecznie Głodnej Baby w wigwamie odnowy, a było to stanowczo zakazane podczas zarazy.

- Co za plugawy kłamca to wymyślił?! Spałam cały czas w swoim wigwamie, a nie żadna tam odnowa! Niech mu za karę krosty na ryju wyrosną za te podłe kłamstwa!

Wódz Klęczące Pióro też sobie nic nie robił z obostrzeń, w ogóle podczas drugiej kadencji był mało widoczny. Robił to co mu kazał Kaczannoe i tyle. Teraz postanowił pojechać w góry, jakby nic się nie działo ważnego w wiosce.

- Co robisz? - czynił mu wyrzuty Szumiąca Wierzba - Przecież tam w górach jest pełno innych Indian, przywleczesz kolejną zarazę jeszcze!

- Jadę i koniec! Kaczannoe powiedział, że nie będę mu kilka dni potrzebny... Muszę raz na jakiś czas samotnie pochodzić po górach!

- A niech jedzie! - wtrącił się Brzydki Bizon - I tak na nic nie przyda się teraz... 

Brzydki Bizon był jednym z zaufanych Kaczannoe, słynął z tego, że uwielbiał palić fajkę pokoju i robił to niemal bez przerwy.

Dwa Lica znowu biegał od wigwamu do wigwamu i oznajmiał ludziom...

- Tuskar przysłał nam 300 strzał, ale łuków to już nie!

Całej sytuacji w wiosce przyglądał się uważnie wspomniany Tuskar i Trzaskający Ogień, a także i inni opozycyjnie nastawieni prominentni wojownicy...

- Co robić Tuskarze? Przecież Pisuangowie zamieniają naszą wioskę w ruinę!

- Nic nie róbcie... Oni sami się załatwią... Ludzie w końcu nie wytrzymają...

- A co z Gowinnoe?

- Z tym zdrajcą?

- Tak. Popadł w niełaskę Kaczannoe i teraz szuka sojuszników...

- Był już kiedyś z nami, jest niepewny jak szmata na wietrze!

Tymczasem Gowinnoe nie wiedział co ma robić, intrygi Kaczannoe spowodowały, że część jego sprzymierzeńców odsunęła się od niego i jego pozycja radykalnie spadła. Zastanawiał się co czynić, brał pod uwagę nawet to, że znowu zostanie Platforem...

- Tylko czy mnie przyjmą po tym co zrobiłem? A może zwiążę się z innymi? Toczący się Kamyk odpada, ale może by tak związać się z grupą dowodzoną przez Bez Mokasynów... No, nie wiem... No, nie wiem...


Link do I części specjalnej - tutaj


* Skojarzenia z sytuacją w Polsce w XXI wieku są tylko i wyłącznie przypadkowe i nie były zamierzone przez autora powieści

środa, 16 grudnia 2020

Epopeja polsko-indiańska (część specjalna 2)

 Miło mi oznajmić szanownym czytelnikom, że w przygotowaniu jest druga część specjalna - czyli "W krainie Pisuangów i Platforów II". 

Zachęcam w najbliższym czasie do odwiedzin bloga celem lektury zapowiadanej części i ewentualnie do napisania komentarza (oczywiście tradycyjnie uczulam o nieużywanie słów uznanych powszechnie za niecenzuralne).

środa, 26 sierpnia 2020

Epopeja polsko-indiańska (86, fragment XI - chronologicznie 96 część)

Do małego bawarskiego miasteczka niespodziewanie przybyła pewna grupa... Była to banda szabrowników rabująca Niemców podczas nalotów alianckich... Nie do końca było wiadomo, czy mieli jakiś cynk o zbliżającym się nalocie czy też zostali wezwani przez dowództwo AK w celu wsparcia grupy jodlerów. Banda już wcześniej luźno współpracowała z polskim podziemiem, często wspomagając go finansowo w walce z okupantem. Na czele grupy stała okrutna Karolina Płatkiewicz, członkami byli Jarosław Malicki, Jolanta Lelkowska, Janina Klimkowska i Anna Hynkiewicz.

- Pora już, żebyśmy wymyślili nazwę dla bandy! - zaproponowała Lelkowska.
- Masz jakieś propozycje? - skontrowała szefowa.
- Osiołki?
- E! Jakie tam osiołki? Jak już mamy mieć jakąś nazwę to jakaś fajna ma być! - denerwował się Malicki.
- To nie wiem... - odparła trochę zrezygnowana Lelkowska.
- Musi być coś nawiązującego do naszej działalności - proponowała Płatkiewicz.
- Złodzieje o posępnym obliczu! - zaproponował Malicki.
- Ty, jak już coś wymyślisz! - śmiała się Hynkiewicz.
- Ja, jak chodziłam za młodu do sąsiada na jabłka to to się nazywało chodzić na jumę... - wypaliła Klimkowska - Może coś w tym stylu?
- A ja chodziłam na grandę - uzupełniła Lelkowska.
- Wiem! - zawołała szefowa bandy - Będziemy się nazywać nie po polsku...
- No... Jak jak? - dopytywali się zaciekawieni pozostali.
- Juma la granda! - wypaliła Płatkiewicz.
- Mi się podoba! - zawołała z zachwytem Lelkowska.
- Mi też!
- Mi też!
- No to postanowione! - zawyrokowała Płatkiewicz - A teraz bierzmy się do roboty! Za trzy godziny będzie tu nalot, będziemy znowu szabrować!
- Oj, poszabrowałbym, że ho ho! - cieszył się Malicki.
- Ty nie... Musi ktoś nas osłaniać!
- Znowu to samo... - narzekał mężczyzna - A ja tak bym chciał!
- Jak ostatnio próbowałeś szabrować - śmiała się Lelkowska - to zaklinowałeś się w tej małej komóreczce to we cztery musiałyśmy cię wyciągać, ha ha ha!
- Raz tak się zdarzyło i będą mi teraz całe życie wypominać - skrzywił się Malicki - Ty to za to Mała wszędzie wleziesz...
- I to chodzi! - skwitowała Płatkiewicz - Podział ról jasny, ha ha ha.

Tymczasem w miasteczku przygotowania do występu jodłowania szły pełną parą, na malowniczym ryneczku zbierało się coraz więcej Niemców, którzy z coraz większym zaciekawieniem obserwowali scenę na której już wkrótce miała pojawić się szumnie zapowiadana grupa siedmiu jodlerów! Oczekiwano uczty dla duszy w postaci wspaniałego śpiewu i uczty dla ciała w postaci niezliczonych ilości frykasów i piwa z pobliskiego browaru...

Niedługo potem na scenę wyszedł burmistrz miasteczka i oznajmił, że przed występem grupy jodlerów pojawi się słynny grecki tenor Slav Wigurkas! Zaskoczona niespodzianką publiczność zaczęła głośno wiwatować, oklaskom nie było końca! Wreszcie, lekko spóźniony, na scenie pojawił się Grek! Z miejsca porwał tłumy! Półgodzinny występ rozpalił Niemców, a zwłaszcza Niemki, które w większości wprost zakochały się w Wigurkasie. Ochrona nie potrafiła zapanować nad rozentuzjazmowanym tłumem, który rzucił się w kierunku Greka chcąc go uściskać i wziąć autograf. Aplauz był niesamowity, Niemki rzucały mu się na szyję, całowały po rękach, a niewzruszony Wigurkas rozdawał chętnym podpisy i serdecznie pozdrawiał wszystkich, widać było, że czuł się w tej sytuacji jak ryba w wodzie...

- No nie... - skomentował to załamany Pietrzakiewicz - I my mamy teraz wyjść po nim?!
- Nie bój żaby! - próbowała dodać mu otuchy Raczkiewicz, ale sama była mocna zaniepokojona.
- Przecież oni nas zabiją! - narzekał dalej Pietrzakiewicz.
- Cała nadzieja w Weronice! - wypalił Dąbkowski.
- Właśnie! Ale gdzie ona jest? - denerwował się Baraniecki.
- Jestem, jestem! - zawołała Świątnicka - Kiedy idziemy?
- Jak ten Wigurkas, czy jak mu tam, skończy rozdawać autografy i upajać się miłością tłumu! - powiedział z wyczuwalnym sarkazmem Tomaszewski.
- Nie wiem czy mam zapeszać, ale śnił mi się dzisiaj Robak! - wypalił nagle Pierożański.
- Jaki znowu Robak? - zapytał Baraniecki.
- W moich stronach był taki handlarz obornikiem bydlęcym...
- No i co w związku z tym? - dopytywał się lekko znudzony Dąbkowski.
- Zawsze jak mi się śni to potem jakieś nieszczęście mnie spotyka...
- Zamknij się! - ryknęła Raczkiewicz.
- Damy radę! - próbowała pocieszyć grupę Janicka.

W tym samym czasie wspomniany Robak w małej polskiej wsi pił wódkę z Mirkiem Basterowiczem...

- Kurde! Ktoś mnie wspomina! Chyba nie będę już pił...
- E tam! Pij raz dwa, na zdrowie!
- Mirek, ale ja już nie mogę!
- Pij pij!
- Mirek! Patrz! Niemcy pod twoją chałupą!
- Co?! - zawołał Basterowicz, po czym chwycił za widły i popędził w ich kierunku - Ja im pokażę! Kury mi straszyć przyszli, albo w szkodę wejdą, nie doczekanie!

Po jakimś czasie Basterowicz wrócił, ale już spokojny...

- Przegoniłeś ich? - śmiał się Robak - Ale wrócą w większej sile i wtedy co zrobisz?
- Nie wrócą...
- Jak to?
- A tak to! To nie byli Niemcy, ale partyzanci. Tomasz Zajączkowski i jeszcze jeden, dowódca przysłał ich po prowiant!
- To coś taki zły?
- No bo kilka kur mi drapnęli! Co kilka dni przychodzą po żarcie!
- Dałeś ot tak?
- A, bo gadali, że głodni, że walczą z Niemcami i trzeba im pomagać i tak dalej! No i karabin mi dali, niby na Niemcach zdobyty...
- Mirek! Po co ci karabin?
- A, przyda się! Czasy trudne, jak przyjdą Niemcy lub swoi po ostatnią krowę to się wtedy przyda!
- Przecież masz widły!
- No, niby tak, ale karabin zawsze przyda się!
- A naboje masz?
- O, popatrz! Nie dały skurczybyki jedne! No, niech przyjdą jeszcze raz zbóje! Po co mi karabin bez nabojów?! Niech ja dorwę tego Zajączkowskiego!
- Spokojnie... Za kilka dni znowu przyjdą po jedzonko...

Wigurkas tymczasem dał się namówić organizatorom na występ bis... Po kwadransie skończył, Niemcy w ekstazie wiwatowali na jego cześć, Grek wyraźnie pokazał, że jest już zmęczony i chce już pójść do hotelu odpocząć... Nieuchronnie zbliżał się występ jodłowania...

Z pobliskiego wzgórza wszystko obserwowała kierująca całą akcją Matylda. Nieodłącznie w towarzystwie zakochanego w niej Niemca Johanna...

- No, nie wiem... Nie wiem co o tym myśleć... - szeptała lekko zdenerwowana pod nosem - Jeżeli Weronika da radę to może ich nie zlinczują... Z drugiej strony jakby do tego doszło Rymarski z komandosami mieliby ułatwione zadanie, bo to z pewnością odciągnęłoby esesmanów pilnujących laboratorium... W sumie od początku byli do odstrzału...
- Mówiłaś coś kochana? - zapytał Johann.
- Nic nic, tak sobie mamrotam pod nosem.
- Aha, jeśli masz jakieś życzenie mów głośniej, dla ciebie zrobię wszystko!
- Dobrze dobrze, jak coś to powiem.

Sytuację na ryneczku obserwowali też Rosjanie: Schymann i Prasakov...

- Kiedy mają wkroczyć angielscy komandosi? - dopytywał się Schymann.
- Jak rozpocznie się nalot.
- Czyli kiedy?
- Za około dwóch godzin, wtedy wszyscy udadzą się do schronu.
- A my co mamy robić?
- W sumie już nic, daliśmy im wszystkie namiary i możemy to spokojnie obserwować. Może podjedziemy pod tamto wzgórze?
- Nie wolisz być na miejscu?
- Lepiej nie... Na początku będzie tu, że tak to określę, bombowo... Potem ma się uspokoić, wtedy wkroczą Anglicy i lotnicy mają napieprzać po obrzeżach miasteczka, żeby nie zrobić krzywdy swoim.

Tymczasem w więzieniu mieszczącym się w laboratorium doktora Mengele ...

- Moi potomkowie - myślał głośno Bachula - chcą mnie uwolnić. Cieszy mnie to, ale czy dadzą radę? Może im pomóc? W końcu zrzucić te więzy to żaden problem dla mnie! Ale nic to, poczekam do wieczora... Obiecali mi dziewice! Może w tej przyszłości nie będzie aż tak źle?